Niedawno brałem udział w hackatonie Regarding365, gdzie naszym celem było stworzenie rozwiązań dla firm zmagających się z komunikacją w czasie pandemii COVID-19. Jakiś czas po tym, moja przyjaciółka zadała mi pytanie o zbudowanie podobnego rozwiązania do tego, które zrobiłem podczas hackatonu. Rozwiązaniem było – chatbot QnA wykorzystujący program QnA Maker jako bazę danych. Jak to zrobić? Czytaj dalej!
Ta funkcjonalność została po raz pierwszy udostępniona w lipcu 2019 r. Ma ogromny potencjał – pozwala stworzyć kartę adaptacyjną, a następnie wstawić symbole zastępcze (placeholdery, zmienne), które zostaną zastąpione podczas generowania karty rzeczywistymi danymi. Dzięki temu nie musisz na sztywno wstawiać żadnych wartości wewnątrz karty, a o za tym idzie: możesz stworzyć bardziej dynamiczną zawartość. I oszczędzić czas.
Minęło sporo czasu, odkąd ostatnio napisałem post na temat platformy Nintex. Ostatnio jednak zostałem zaangażowany w swój pierwszy, prawdziwy projekt z Nintex RPA (wcześniej znany jako Foxtrot, narzędzie RPA w pakiecie Nintex, przeczytaj jego recenzję tutaj). Jednym z wyzwań, przed którymi stanąłem, było dostanie się do danych z sekcji powtarzalnej (repeating section)…
Jedną z bardzo potężnych funkcji Power Virtual Agent jest funkcjonalność o nazwie „Byty” (Entities). Jego głównym celem jest pozwolenie botowi zadać pytanie użytkownikowi, a następnie pozwolić użytkownikowi odpowiedzieć na pytanie w naturalnym języku, używając pełnego zdania, a na końcu wyodrębnić z odpowiedzi kluczowe punkty, które pozwolą botowi przejść dalej w rozmowie.
Ten post nie jest taki jak pozostałe. Nie będzie techniczny. Nie opisuję w nim konkretnych produkty ani funkcjonalności. Będzie o mnie i mojej podróży do miejsca, w którym jestem dzisiaj, jako Microsoft MVP.
Dzisiaj Audrie Gordon Senior Program Manager dla obszaru Power Automate zorganizowała webinar, podczas którego opowiedziała o nadchodzących zmianach dla integracji pomiędzy Power Automate i Microsoft Teams gdy mówimy o wysyłaniu i obsłudze Adaptive Cards.
Funkcjonalności, które pokazała, były naprawdę długo oczekiwane i pozwolą wypełnić braki w funkcjonalnościach procesów biznesowych realizowanych z użyciem Adaptive Cards i podejścia no-code.
Wraz z nową wersją Power Virtual Agent i jego ogólną dostępnością (GA, 2 grudnia 2019 r.) do narzędzia dodano szereg nowych funkcji. Jedną z nich jest funkcjonalność, która pozwala nam opublikować bota i używać go na przykład w Teams. Lub w Messenger. Lub w Slack. Lub …
W moim poprzednim poście dowiedziałeś się, jak uwierzytelniać użytkownika w Power Virtual Agent. Ten post dotyczy pobierania i używania kontekstu uwierzytelnionego użytkownika.
Dzisiaj Microsoft, w swoim „nowym” produkcie: Power Virtual Agent, wdrożył już niektóre funkcje, które miały zostać dopiero wdrożone 2 grudnia 2019. Jedną z nich jest „Uwierzytelnianie” (Authentication). W tym poście pomogę Ci skonfigurować usługę Azure Active Directory jako punkt endpoint uwierzytelniania oAuth2.0.
Mając możliwość uczestniczenia w kilku meetupach, konferencjach, a nawet organizowaniu jednej, naszły mnie wątpliwości co do znaczenia terminów, które są używane do określania konkretnych typów użytkowników / uczestników, a tym samym ścieżek na tych wydarzeniach. Dziś mamy takie nazwy jak „Citizen Developer”, „IT Pro”, „Power User”. Co one oznaczają?
Ten post będzie jednak znacznie głębszą analizą współczesnych profili pracowników i używanych przez nich narzędzi. Spróbowałem zapoznać się z materiałami dostępnymi w internecie, aby lepiej poznać i lepiej zrozumieć, kto jest kim. Podczas zbierania informacji przeprowadziłem również własną ankietę, aby uzyskać jeszcze więcej danych na temat dzisiejszej roli Citizen Development, jej zasięgu i znaczenia dla firm. Mam nadzieję, że moja analiza będzie dla Ciebie wartościowa.